สำหรับการนำ วะบิ-ซาบิ มาประยุกต์ใช้กับการออกแบบ เราไม่อยากเรียกวะบิ-ซาบิว่าเป็นเทรนด์หนึ่งของการออกแบบ เพราะวะบิ-ซาบิเป็นจิตวิญญาณและแนวคิดที่ลึกซึ้งกว่านั้นมากนัก ไม่เพียงแต่เป็นการตกแต่งของใช้ หรือสร้างขึ้น แต่เป็นวิถีชีวิตที่เกิดขึ้นเองโดยไม่ปรุงแต่ง แต่หากเราจะนำมาประยุกต์กับงานออกแบบแล้ว ก็ย่อมต้องปรับ วะบิ-ซาบิ ให้ออกมาเป็นรูปธรรมมากที่สุด

แก่นหนึ่งของวะบิ-ซาบิ คือ ธรรมชาติ วัสดุส่วนมากที่นำมาใช้ออกแบบจึงควรเป็นวัสดุที่มาจากธรรมชาติแท้ๆ วัสดุธรรมชาติในที่นี้จะต้องไม่ผ่านการปรุงแต่ง หรือก็คือการใช้สัจจวัสดุที่เราคุ้นเคยกันดีนั่นเอง และเน้นใช้สีธรรมชาติ หม่นๆ มอๆ เช่น สีดำ เทา น้ำเงินเข้ม เขียวเข้ม หรือน้ำตาลเข้ามาเป็นองค์ประกอบหลักๆ ในงาน สิ่งสำคัญในการออกแบบจากแก่นของวะบิ-ซาบิ นั้นจะต้องเรียบง่าย ปล่อยให้วัสดุชิ้นนั้นเกิดความสวยงามด้วยตัวของมันเอง เช่น เหล็กที่เกิดสนิม หรือไม้ที่มีร่องรอยการผุพังตามเวลา เน้นใช้ของชิ้นหลักที่จำเป็น และหลีกเลี่ยงการใช้วัสดุ หรือการออกแบบตามเทรนด์ในช่วงนั้นๆ อีกแก่นหนึ่งของวะบิ-ซาบิ คือความสวยงามในความไม่สมบูรณ์ การออกแบบตามแนวคิดนี้ จึงเป็นการลดความเนี้ยบลง เช่น การฉาบปูนที่อาจจะไม่ต้องเรียบมาก แต่ยังคงไว้ให้เห็นเท็กเจอร์ของเนื้อแท้วัสดุนั้นๆ หรือเป็นการเปิดโอกาสให้เรานำวัสดุ อุปกรณ์ สิ่งของที่แตก บิ่น และไม่สมบูรณ์มาใช้สร้างสรรค์งานออกแบบที่มีคุณค่าต่อไปนั่นเอง